با مشخص شدن عوامل
مرتبط و پیش بینی کننده کیفیت خواب می توانیم در راستای پیشگیری از اختلال های خواب و بهبود کیفیت خواب گام های اساسی برداریم،
بنابراین با توجه به اهمیت نقش کیفیت خواب در سلامت جسمانی و روانی افراد جامعه؛ یک
پژوهش در مرکز تحقیقات اختلالات خواب دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، با همکاری
دانشگاه بازل سوئیس؛ با هدف بررسی بررسی
پیشایندهای کیفیت خواب بر اساس مدل ترکیبی سرشت عاطفی و هیجانی و مدل
خودتنظیم گری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ساکنان شهر کرمانشاه بود که
تعداد861 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد.
نتایج تحلیل نشان
داد که بین ابعاد سرشت هیجانی- عاطفی و خودتنظیم گری با کیفیت خواب های همبستگی معناداری وجود دارد، این یعنی هر چه میزان
" خود تنظیم گری " در فرد بیشتر باشد، بیشتر می تواند بهداشت خواب
را رعایت کند و هر چه خود تنظیم گری کمتر
باشد میزان کنترل این رفتارها و تنظیم ساعات خواب-بیداری نیز کاهش می یابد. می توان
گفت، افرادی که دارای ابعاد هیجانی و عاطفی مثبت هستند، بخاطر این توانمندی سرشتی
وراثتی، توان لازم را برای تنظیم عواطف و شناخت ها در اخیتار
دارند، آنها بهتر می توانند از توانمندی های شناختی مثل خودتنظیم گری برخوردار
شوند و این توانمندی ها نقش اساسی در تنظیم خواب دارند. خودتنظیم گری همچنین
افزایش ادراک استرس را
به دنبال دارد که خود یک عامل در بروز اختلالات خواب است، لذا این افراد می توانند
آن را مدیریت کنند.
نتایج این پژوهش
حاکی از این است که، جهت بهبود کیفیت خواب باید نقش خودتنظیم گری به عنوان یک
متغیر روانشناختی در نظر گرفته شود، و مداخلات آموزشی و روانشناختی برای کاهش
مشکلات خواب براین اساس تهیه شود. خودتنظیم گری می تواند به افراد کمک کند که
بهداشت خواب را رعایت کرده و ساعات خواب-بیداری خود را تنظیم کنند.
قابل ذکر است
مقاله مستخرج از این پژوهش در مجله Journal of Clinical Medicine
به چاپ رسیده است، علاقمندان می توانند از طریق لینک زیر به متن مقاله دسترسی
داشته باشند:
https://www.mdpi.com/2077-0383/13/7/2143#:~:text=Higher%20scores%20for%20sleep%20disturbances%20were%20associated%20with%20lower%20scores,and%20lower%20scores%20for%20stability.